از ماست که بر ماست

یه دشت سر سبز یه رود پر آب

یه سد محکم داشتیم تو سیلاب

ما از خوشی ها دلامون نازک

سد و شکستیم دنیا رو آب بُرد

حالا از اون در و دشت چیزی نمونده باقی

انگار از این میخونه صد ساله رفته ساقی

حالا غم ما قد یه دریاست

جایی که باید دل به دریا زد همین جاست

نه کار ایناست نه کار اوناست

ازاین و اون نیست از ماست که بر ماست