دوبیتی شمارهٔ ۱۵۴زمان تقریبی مطالعه ≅ 1 تا 3 دقیقه تو خود گفتی که مو ملاح مانم به آب دیدکان کشتی برانم همی ترسم که کشتی غرق وابو درین دریای بی پایان بمانم پست بعدی این شعر را به شتراک بگذارید . FacebookTwitterLinkedinGoogle+Email درباره نویسنده: پیام بگذارید لغو پاسخاظهار نظر شما میتوانید اشتراک خود را مدیریت کنید .
پیام بگذارید