رباعی شمارهٔ ۱۰۲زمان تقریبی مطالعه ≅ 1 تا 3 دقیقه آن رفته که بود دل بدو مشغولم وافکنده به شمشیر جفا مقتولم بازآمد و آن رونق پارینش نیست خط خویشتن آورد که من مغرولم پست بعدی این شعر را به شتراک بگذارید . FacebookTwitterLinkedinGoogle+Email درباره نویسنده: ارسام آریاکیا من در اصل گردآورنده در این وبسایت هستم و نویسنده نیستم !. ناطقه هنوز راه درازی برای رسیدن به هدف نهایی خود دارد . پیام بگذارید لغو پاسخاظهار نظر مشترک نمی شوم دریافت همه دیدگاه های این نوشته فقط دریافت پاسخ دیدگاه های خودم مرا از نظر های دیگر در این پست آگاه کن
پیام بگذارید