رباعی شمارهٔ ۱۷۵زمان تقریبی مطالعه ≅ 1 تا 3 دقیقه ممکن ز وجود هستی ای دارد و بس نقشی ز خیال خویش می آرد و بس بلبل ز گلشن نسیم بوئی یابد یعنی رخ خود به خار می خارد و بس پست بعدی این شعر را به شتراک بگذارید . FacebookTwitterLinkedinGoogle+Email درباره نویسنده: پیام بگذارید لغو پاسخاظهار نظر شما میتوانید اشتراک خود را مدیریت کنید .
پیام بگذارید