چون عهده نمی‌شود کسی فردا را
حالی خوش دار این دل پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه
بسیار بتابد و نیابد ما را
شرح ابیات رباعی
بیت اول:
چون زنده بودن و مرده بودن کسی در فردا معلوم نیست – دلت را شیدا نکن و از زندگی حال لذت ببر
بیت دوم :
به نور مهتاب که بر تو می یتابد می بنوش – چرا که ماه در آینده بسیار می تابد و ما را نمی یابد ( ما در زیر خاک هستیم )
پیام بگذارید