کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد
محقق است که او حاصل بصر دارد
چو خامه در ره فرمان او سر طاعت
نهاده‌ایم مگر او به تیغ بردارد
کسی به وصل تو چون شمع یافت پروانه
که زیر تیغ تو هر دم سری دگر دارد
به پای بوس تو دست کسی رسید که او
چو آستانه بدین در همیشه سر دارد
ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب
که بوی باده مدامم دماغ تر دارد
ز باده هیچت اگر نیست این نه بس که تو را
دمی ز وسوسه عقل بی‌خبر دارد
کسی که از ره تقوا قدم برون ننهاد
به عزم میکده اکنون ره سفر دارد
دل شکسته حافظ به خاک خواهد برد
چو لاله داغ هوایی که بر جگر دارد
شرح ابیات غزل
(1) کسی که مشتاقانه به زیبایی خطّ سبز چهره دوست می نگرد، مسلماً از این دیدار بهره برداری می کند . (2)به مانند قلم سَرِ اطاعت بر خط فرمان او نهاده و بر نمی داریم تا اینکه او با تیغ سَرِ ما را بردارد . (3) کسی به مانند شمع اجازه دیدار تو را پیدا کرد که زیر تیغ تو، با از دست دادن سر خود ،باسری تازه تر سر برآوَرَد .
(4) کسی به آرزوی پای بوسی تودست یافت که مانند خاک آستانه در ، سر بردرگاه تو خاکِ درت داشته باشد.
(5) از خشکه مقدّسی بیزارم . شراب ناب کجاست ؟ زیرا بوی شراب پیوسته دماغم را تر وتازه وشاداب نگه می دارد .
(6) اگر از شراب هیچ سودی نمی بری ، تنها این بهره برایت کافی نیست که تو را لحظه ای از وسوسه عقل دور نگاه می دارد .
(7) آن کسی که از راه پرهیزگاری هیچ گامی فراترنگذاشته ، اینک سر آن دارد که راه میخانه را پیش گیرد . (8) دل خونین و ملول حافظ به مانند لاله ،داغ حسرت آرزویی را که بر جگر دارد با خود به خاک خواهد برد .
پیام بگذارید