غزل شمارهٔ ۱۵۵ به همراه معنی ابیات غزل

شرح ابیات غزل

(1)اگر به دنبال او بروم آشوب بر پا می کندو اگر از او دست بردارم به کینه توزی می پردازد.

(2) و اگر در رهگذاری از راه و رسم وفادداری چون گرد راه به دنبال او بیفتم، با سرعت باد فرار می کند.

(3)و گر از او نیم بوسه در خواست کنم صد گونه نیشخند از لبهای چون شکرش نثارم می کند .

(4) من آن فریبندگی که در چشم تو می بینم ، می بینم که چه بسیار آشک وآبروی مردم بر خاک راه خواهد  ریخت.

(5) نا همواریهای بیابان عشق برای عاشق ، بلا خیز و خطرناک است. کجاست آن عاشق دلداری که از این دام بلا نترسیده و راه را طی کند .

 (6) طول عمر طلب کن و شکیبا باش تا بنگری که فلک نیرنگ باز هزار نقش شگفت آور تر از این پدید می آورد .

(7) حافظ سر تسلیم بر درگاه قسمت و رویداد ها فرود آور ، چه هر گاه ناسازگاری کنی ، روزگار نیز با تو از در ستیزه در می آید.