غزل شمارهٔ ۱۶۸ به همراه معنی ابیات غزل

شرح ابیات غزل

 (1) براي آنكه كار دل  به سرانجام برسد، در آتش اشتياق سوخت و كار صورت نگرفت . در راه اين آرزوي نا پخته  رنج بسيار كشيديم  و كار دل به سامان نرسيد.

 (2) افسوس كه راه دست يابي  به گنج نامه مقصود ( راز افرينش ) در پيش چشم مردم دنيا خراب و بد نام شدم  وبه مقصود نرسيدم .

(3)در يغا كه براي دسترسي به گنجينه نقدينه حضور قلبي ، بر دربزرگان و كريمان به گدايي رفتم و نيافتم.

(4) محبوب ، از راه فريب و عده داد كه يك شب امير مجلس تو خواهم شد  و من با  ميل ورغبت غلام كوچك او شدم و او به قول خود  وفا نكرد .

 (5) هم چنين پيام داد كه من با رندان نشست و  برخاست  مي كنم و من به رندي و باده نوشي خود را شهره عام كردم و او به عهد خود وفا نكرد .

 (6)  اگر كبوتر دل در سينه جاي گرفته و مي تپد ، جا دارد براي اينكه پيچ و تاب دام و بند را در خود ديد و از جاي خود بيرون نشد.   راب،  خون در دلم موج زدو اين آرزوي عملي نشد.

 (8) بدون مرشد و راهنما پا به وادي عشق مگذار كه من كوشش زيادي كردم  كه به تنهايي اين راه طي كنم و موفق نشدم .

 (9) حافظ به كمك نيروي فكر ، هزاران   حيله و تدبير به كار برد به اميد اينكه آن محبوب رام شود ولي موفق نشد.