پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود
یاد باد آن صحبت شبها که با نوشین لبان
بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود
پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود
از دم صبح ازل تا آخر شام ابد
دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود
حسن مه رویان مجلس گر چه دل می‌برد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
بر در شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد
گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود
رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار
دستم اندر دامن ساقی سیمین ساق بود
در شب قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکن
سرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بود
شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد
دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود
شرح غزل “پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود”
- پیش از این ، تو بیشتر از این در فکر عاشقان خود بودی و عشق و مجبت تو با ما از کران تا کران جهان مشهور بود
- یاد با آن هم صحبتی های شبها که با شیرین لبان از راز عشق و یاد جمع عاشقان می کردیم .
- پیش از انکه این اسمان سبز و گنبد لاجوردی را برافرازند نظرگاه دیده من فقط به کمان و طاق ابروی یارم بود
- از اغاز صبح ازل تا اخر شام ابد عشق و مهربانی ما بر یک عهد و یک پیمان استوار بود
- اگر سایه معشوق بر سر عاشق افتد شگفت نیست زیرا که ما به او نیازمند بودیم و او نسبت به ما اشتیاق داشت
- گرچه زیبایی ماهرویان محفل دل و دین ما را میربود اما گفتگوی ما درباره لطافت طبع حسن و احلاق و رفتار انان بود
- گدایی مفلس آنگاه که مرا بر درگاه شاهی دید به طعنه سخن موثری به من گفت آن این بود: بر سر هر سفره ای که نشستیم روزی دهنده خدا بود
- اگر رشته تسبیح پاره شد ، عذر مرا بپذیر زیر که دست من در دامن ساقی سیمین ساق بوده و متوجه نشدم
- اگر در شب قدر باده سحرگاهی نوشیده ام بر من خورده مگیر زیرا یار بسیار سرخوش و مست به دیدارم امد و جامی شراب بر تاقچه نهاده بود
- آنگاه که آدم در باغ بهشت میزیست شعر حافظ زیتا بخش برگهای نسرین و گل سرخ بود .
پیام بگذارید