هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
از دماغ من سرگشته خیال دهنت
به جفای فلک و غصه دوران نرود
در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند
تا ابد سر نکشد و از سر پیمان نرود
هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است
برود از دل من و از دل من آن نرود
آن چنان مهر توام در دل و جان جای گرفت
که اگر سر برود از دل و از جان نرود
گر رود از پی خوبان دل من معذور است
درد دارد چه کند کز پی درمان نرود
هر که خواهد که چو حافظ نشود سرگردان
دل به خوبان ندهد و از پی ایشان نرود
شرح غزل :
بیت اول: ای معشوق!نقش و تصویر تو هرگز از صفحه ی دل و جان من پاک نمی شود؛ هیچ گاه از یاد و خاطر من، تصویر آن یار سرو قامت خوشرفتار محو نمی شود وعاشق واقعی، هیچ گاه معشوق خود را فراموش نمی کند.
بیت دوم: ای یار!با همه ظلم و اندوهی که فلک و روزگار، نصیب من کرده، از خاطر و اندیشه ی من عاشق و حیران، نقش دهان زیبا و شیرین تو هرگز بیرون نمیرود
بیت سوم:معشوق! در ازل، دل من با زلف زیبا و تابدار تو پیوند عشق و محبت بست و تا ابد پیمان شکنی نخواهد کرد و بر سر عهد خود باقی خواهد ماند.
بیت چهارم: محبوب!هر غم دیگری که در دل بیچاره ی من است، فراموش می شود و از خاطر می رود، به جز غم عشق تو که هرگز از دل عاشق من بیرون نخواهد رفت و فراموش نمی شود.
بیت پنجم: یار!عشق تو چنان در دل و جان من جای گرفته که اگر در این راه، سر خود را از دست بدهم، همچنان عشق تو در دل و جانم باقی است و هرگز بیرون نرفته وعاشق واقعی، هیچ گاه دست از عشق نمی کشد.
بیت ششم:اگر دل من به دنبال زیبارویان می رود، عذرش پذیرفته است؛ زیرا درد عشق دارد و عاشق دردمند اگر در پی درمان درد خود نباشد، چه می تواند بکند؟
بیت هفتم:هر کس که می خواهد مثل حافظ، حیران و سرگشته نشود، باید به زیبارویان دل نبندد و به دنبال آنها نرود؛ عاشق شدن با سرگردانی و بیچارگی همراه است؛ هرکس به دنبال آرامش است نباید عاشق گردد
پیام بگذارید