ای خرم از فروغ رخت لاله زار عمر
بازآ که ریخت بی گل رویت بهار عمر
از دیده گر سرشک چو باران چکد رواست
کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر
این یک دو دم که مهلت دیدار ممکن است
دریاب کار ما که نه پیداست کار عمر
تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد
هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر
دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد
بیچاره دل که هیچ ندید از گذار عمر
اندیشه از محیط فنا نیست هر که را
بر نقطه دهان تو باشد مدار عمر
در هر طرف ز خیل حوادث کمین‌گهیست
زان رو عنان گسسته دواند سوار عمر
بی عمر زنده‌ام من و این بس عجب مدار
روز فراق را که نهد در شمار عمر
حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان
این نقش ماند از قلمت یادگار عمر
شرح ابیات غزل :
1- ای آنکه از تابش نور چهره ات ، لاله زار زندگی من سبز وخرم است به سوی من برگرد که بی گل روی تو شکوفه های بهار عمر من بر زمین ریخت.
2- اشک اگر از دیدگان من به مانند باران فرو بارد جا دارد، زیرا زمان عمر در غم دوری توبه سرعت برق گذشت .
3- در این یکی دو لحظه دیگر که فرصت ملاقات میسر است، توجهی به ما کن که پایان کار زندگی معلوم نیست.
4- تا کی به نوشیدن شراب بامدادی و خواب شیرینصبحگاهي مي پردازي ! بيدار وهشيار شو كه در ساعات مساعد زندگي و ايام جواني ، سپري شد.
5- ديروز به راهي مي گذشت و نگاهي به ما نكرد . بيچاره دل من كه از گذشتن عمر خود ( واگذار معشوق خود)نصيبي عايدش نشد .
6- هر كس كه محور گردش عمر ش بر نقطه دهان تو قرار گرفته باشد از نابودي كه گرداگرد او را ( دايره وار) احاطه كرده است ترسي ندارد.
7- انبوه پيشامدها ناگوار در هر سو دام گسترده و سنگر گرفته و بدين سبب است كه عمر چون توسن افسار گسيخته ، سراسيمه بر هر سو مي تازد.
8- من بدون داشتن عمر، زنده هستم ، تعجب مكن . چه كسي روزهاي فراق را در شمار شمار زندگاني به حساب مي آورد؟
9- حافظ سخني و شعري بگو، كه تنها اثر قلم تو بر صفحه روزگار به عنوان يادگار عمر باقي مي ماند
فروغ رخ: تابش نورِ چهره ، كنايه از شادابي و شور ونشاط چهره است .
پیام بگذارید