غزل شمارهٔ ۲۸۶ به همراه معنی ابیات غزل

شرح ابیات غزل :

بیت اول: دیشب، مـی فروش، این کاردانِ هوشمند، محرمانه با من سخنی گفت که سزاوار نیست آن راز را از شما پوشیده نگاه داشت .

بیت دوم:گفت کارها را بر خود آسان بگیر زیرا دنیا به حکم سرنوشت خود بر خودخورهای غصه خور سختگیری می کند .

بیت سوم:آن گاه جام شرابی به من بخشید که از پرتوِ آن، ستاره ناهید در آسمان با پای کوبی و در حالی که بربط می نواخت گفت : گوارا باد .

بیت  چهارم:ای پسر پند بشنو و برای این دنیا غم و غصه مخور و بدان، که مطلبی مانند گوهر گرانبها با تو در میان نهادم، اگر بتوانی هشیارانه به آن پی ببری و بفهمی!

بیت پنجم:لب خود را به مانند پیاله، با دلی پر از خون، خندان نگاهدار نه این که اگر ضربه یی به تو رسید همانند چنگ، به جوش وخروش بیفتی.

بیت  ششم:تا آشنا به رموز عشق نباشی از پرده غیب آهنگ رازی به گوش تو نمی رسد، زیرا گوش نامحرم نمی تواند جایگاه پیام جبرئیل باشد .

بیت  هفتم:در حضور پیر و مراد نمی توان از هر دری سخنی گفت. زیرا آنجا جایی است که باید سراپا چشم و گوش بود .

بیت  هشتم:در پیشگاه حکیمان نکته سنجان خود نمایی و فضل فروشی خلاف رسم ادب است. یا آگاهانه سخن بگو یا خاموشی گزین .

بیت  نهم:ساقی، به شادی اینکه وزیر شاه صاحبقرانی که بخشنده گناهان و پوشندهِ کاستی های بندگان است کنایه های رندانه حافظ را دریافته و به آن نکته ها پی برد، جامی شراب عطا کن .