هزار دشمنم ار می‌کنند قصد هلاک
گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک
مرا امید وصال تو زنده می‌دارد
و گر نه هر دمم از هجر توست بیم هلاک
نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش
زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک
رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات
بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک
اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم
و گر تو زهر دهی به که دیگری تریاک
بضرب سیفک قتلی حیاتنا ابدا
لان روحی قد طاب ان یکون فداک
عنان مپیچ که گر می‌زنی به شمشیرم
سپر کنم سر و دستت ندارم از فتراک
تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند
به قدر دانش خود هر کسی کند ادراک
به چشم خلق عزیز جهان شود حافظ
که بر در تو نهد روی مسکنت بر خاک
شرح ابیات غزل :
بیت اول: چنانچه هزار دشمن قصد نابودی و از بین بردن مرا داشته باشند، وقتی تو دوست و همدم من هستی، از دشمن ترسی ندارم.ای معشوق!تا تو را دارم از هیچ کسی نمی ترسم.
بیت دوم:ای معشوق!فقط امید رسیدن به تو و دیدارت مرا زنده نگه می دارد، و گرنه هر لحظه از دوری و فراقت ترس نابودی و از بین رفتن من وجود دارد.
بیت سوم:اگر لحظه به لحظه بوی خوش معشوق را از باد صبا نشنوم و به مشامم نرسد، هر لحظه از اندوه، چون گل سرخ گریبان خود را چاک می کنم
بیت چهارم:آیا دو چشم عاشق من از مکر و خیال تو به خواب می رود و آرام می گیرد؟ هرگز.آیا دل عاشق و رنجور من در دوری تو شکیبا می شود؟ به هیچ وجه.
بیت پنجم:ای یار من!چنانچه تو مرا مجروح و آزرده خاطر کنی، بهتر از محبت و مهربانی دیگران است و اگر به من زهر بدهی تا بمیرم، بهتر از هر پادزهر و داوی شفابخشی است که دیگران به من بدهند تا زنده بمانم.
بیت ششم:شته شدن با شمشیر تو برای من زندگی جاوید است.به راستی که نثار جان به پای تو برایم شادی آور است.
بیت هفتم:ای معشوق!از من روی مگردان و مرا ترک مکن که اگر با شمشیرت مرا هدف قرار دهی و بزنی، سر خود را سپر شمشیرت می کنم و از دنباله روی تو دست بر نمی دارم؛ به بند زین مرکب تو آویخته می مانم تا مرا بکشی.
بیت هشتم: یار دلربا!هر دیده و اندیشه ای چگونه تو را آن چنان که شایسته و سزاوار شناخت توست، می تواند ببیند و بشناسد؟ هر کس به اندازه ی علم و دانش خود تو را درک می کند و می شناسد.
پیام بگذارید