غزل شمارهٔ ۲۶۴۲

ای امل آواره فرصت را چه رسواکرده‌ای

نوحه‌کن در یاد امروزی‌که فردا کرده‌ای

حسن مطلق را مقید تاکجا خواهی شناخت

آه از آن یوسف‌که در چاهش تماشاکرده‌ای