تنها

تنهایی تمومه وجودمه منو تنها بذارید

این تمومه بود و نبودمه منو تنها بذارید

دارم مثل یه قصه میشم

غمگین ترین قصه هاست

دردام همیشه بی صداست

یه مرد بی ستاره که دلخوشی نداره

راهی ام راهی جایی که پُر از زمزمه باشه

اونجا خوشبختی یه دنیا قدر سهم همه باشه

من اگر طلسم نبودم واسه تو یه اسم نبودم

پای حرفات می نشستم دل به پیغومت می بستم

توی تنگنای نفس هام زخم دردی ریشه داره

که تو هِق هِق غریبیم منو راحت نمی زاره