رباعی شمارهٔ ۱۲ به همراه معنی ابیات شعر

معنی سطحی رباعی

ای دنیا خرابی از کینه ای است که تو داری و بیدادگری روش قدیمی تو است

ای انسان اگر سینه تو بشکافت – بس گوهر ارزشمند (دل) که در سینه تو است