رباعی شمارهٔ ۱۶۴زمان تقریبی مطالعه ≅ 1 تا 3 دقیقه بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی سرمست بدم که کردم این عیاشی با من به زبان حال میگفت سبو من چون تو بدم تو نیز چون من باشی پست بعدی این شعر را به شتراک بگذارید . FacebookTwitterLinkedinGoogle+Email درباره نویسنده: ارسام آریاکیا من در اصل گردآورنده در این وبسایت هستم و نویسنده نیستم !. ناطقه هنوز راه درازی برای رسیدن به هدف نهایی خود دارد . پیام بگذارید لغو پاسخاظهار نظر مشترک نمی شوم دریافت همه دیدگاه های این نوشته فقط دریافت پاسخ دیدگاه های خودم مرا از نظر های دیگر در این پست آگاه کن
پیام بگذارید