رباعی شمارهٔ ۷۸زمان تقریبی مطالعه ≅ 1 تا 3 دقیقه دهقان قضا بسی چو ما کشت و درود غم خوردن بیهوده نمیدارد سود پر کن قدح می به کفم درنه زود تا باز خورم که بودنیها همه بود پست بعدی این شعر را به شتراک بگذارید . FacebookTwitterLinkedinGoogle+Email درباره نویسنده: ارسام آریاکیا من در اصل گردآورنده در این وبسایت هستم و نویسنده نیستم !. ناطقه هنوز راه درازی برای رسیدن به هدف نهایی خود دارد . پیام بگذارید لغو پاسخاظهار نظر مشترک نمی شوم دریافت همه دیدگاه های این نوشته فقط دریافت پاسخ دیدگاه های خودم مرا از نظر های دیگر در این پست آگاه کن
پیام بگذارید