ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
شرح ابیات رباعی
ابر امد و دوباره بر روی سبزه گریست (اشاره به باران امدن ) – در این لحظه بدون باده رنگارنگ باید زندگی کرد
این سبزه امروز در حال تماشای توست ( این سبزه کسی است که قبل تو زندگی کرده و هم اکنون خاک شده و تبدیل به سبزه گشته ) – تا ببینیم که سبزه خاک ما به که می نگرد
پیام بگذارید