چوب خط

خط می کشم رو دیوار همیشه روزی یک بار

تو هم شبیه من باش حسابتو نگه دار

ببین که چند تا قرنه تن به اسیری دادی

دنیات شده شبیه سلوله انفرادی

تا چشم به هم میزاری می بینی عمر تموم شد

بین چارتا دیوار وجود تو حروم شد

چوب خط این اسیری دیواروتو پوشنوده

همین روزا می بینی که فرصتی نمونده

بیرون بیا خودت باش تا آدمی نبَرده

همیشه باخته هرکس شکایتی نکرده

عاشق زندگی باش زندگی شغل و پول نیست

تو امتحان بودن برده بودن قبول نیست